W ostatni dzień 2022 roku o godz. 9:34 zmarł papież emeryt – Benedykt XVI. Bezpośredni następca Jana Pawła II swoją posługę pasterską sprawował przez osiem lat.
Do chwały nieba przeszedł największy teolog i współtwórca współczesnego Kościoła. Wiadomość o śmierci Ojca Benedykta (emerytowany papież prosił, by w ten sposób tytułować go po abdykacji) błyskawicznie obiegła cały świat. Ostatnie lata swego życia, od zrzeczenia się urzędu piotrowego w 2013 r., spędził w Watykanie, w klasztorze Ecclesia Mater.
Pogrzeb zmarłego Papieża odbędzie się w czwartek 5 stycznia 2023 r. o godz. 9:30. Mszy świętej pogrzebowej będzie przewodniczył papież Franciszek.
Transmisję pogrzebu będzie można obejrzeć w telewizji na kanale TVP1, a także w internecie na TVP VOD oraz na oficjalnym kanale Watykanu: https://www.youtube.com/@VaticanNews
Przez lata posługi jako biskup i papież był wielokrotnie krytykowany. Przydomek jaki nadali mu nieprzychylni – „pancerny kardynał” – miał wskazywać na jego zamknięcie i ślepe posłuszeństwo skostniałej tradycji. W istocie był jednym z największych intelektualistów Kościoła i najwybitniejszym teologiem naszych czasów. Człowiekiem pełnym pokory, którego publiczne wystąpienia i audiencje zdawały się onieśmielać.
Benedykt XVI był nie tylko godnym następcą papieża Jana Pawła II, ale współtwórcą Kościoła naszych czasów. Będąc niezwykle młodym kapłanem uczestniczył w obradach Soboru Watykańskiego II jako ekspert, doradca, którego wystąpienia miały ogromne znaczenie. W latach 1981-2005 był prefektem Kongregacji Nauki Wiary, kierując obroną nauczania i doktryny Kościoła.
Spod jego pióra wyszły takie dzieła jak „Wprowadzenie w chrześcijaństwo” czy „Duch liturgii”. Jego ostatnia wielka publikacja – „Jezus z Nazaretu” – jak mówił sam Autor stanowiła owoc jego „szukania oblicza Pana”. Spójność logiczna i precyzja wypowiedzi sprawiały, że lektura jego prac stanowi ogromne wyzwanie, a przez to niezrozumienie u wielu odbiorców.
Mimo to, Ratzinger potrafił zachować w sobie dziecięcą ufność i prostotę serca. Peter Seewald w książce „Benedykt XVI. Ostatnie rozmowy” rozmawiał z emerytowanym papieżem o perspektywie życia wiecznego. Na pytanie o to, czego spodziewa się po przekroczeniu progu śmierci, Benedykt odpowiedział:
„Cieszę się, że znowu zobaczę moich rodziców, rodzeństwo, przyjaciół, i wyobrażam sobie, że będzie tak samo wspaniale jak było u nas w domu”. Spotkanie z mamą i tatą – oto głębokie pragnienie i oczekiwanie największego umysłu współczesnego Kościoła.
źródło: Muzeum Dom Rodzinny Ojca Świętego Jana Pawła II w Wadowicach
Życiorys Papieża Benedykta
Joseph Ratzinger urodził się 16 kwietnia 1927 r. w Marktl am Inn w diecezji pasawskiej. Dzieciństwo i młodość spędził w Traunstein nieopodal granicy austriackiej.
W latach 1946-1051 studiował filozofię i teologię we Fryzyndze i Monachium. 29 czerwca 1951 r. przyjął święcenia kapłańskie. W 1953 r. zdobył stopień doktora na podstawie dysertacji o św. Augustynie, pt. „Lud i Dom Boży w nauce św. Augustyna o Kościele”. Został też wykładowcą dogmatyki i teologii fundamentalnej we Fryzyndze. W 1957 r. uzyskał habilitację na podstawie rozprawy o św. Bonawenturze pt. „Teologia dziejów u św. Bonawentury”. W 1958 r. został profesorem kolegium we Fryzyndze. W latach 1959-1966 pracował jako profesor w Bonn.
W latach 1962-1965, podczas Soboru Watykańskiego II, ks. Ratzinger by teologicznym doradcą kard. Josefa Fringsa, abp. Kolonii i przewodniczącego Episkopatu RFN. Współpracował nad ostateczną wersją najważniejszych dokumentów soborowych. Później zajmował ważne stanowiska w Konferencji Episkopatu Niemiec i w Międzynarodowej Komisji Teologicznej w Watykanie.
W latach 1966-1969 wykładał jako profesor w Tybindze. W latach 1969-1977 był profesorem w Ratyzbonie, gdzie pełnił też funkcję wicerektora uniwersytetu.
25 marca 1977 r. papież Paweł VI mianował go arcybiskupem Monachium i Fryzyngi. Jako zawołanie biskupie obrał słowa: „Współpracownik prawdy”. Sakrę biskupią przyjął 28 maja z rąk biskupa Würzburga – Josefa Stangla, a 27 czerwca został kreowany kardynałem.
25 listopada 1981 r. Jan Paweł II powołał go na prefekta Kongregacji Nauki Wiary, z czym łączyło się również stanowisko przewodniczącego Papieskiej Komisji Biblijnej i Międzynarodowej Komisji Teologicznej. 15 lutego 1982 r. ustąpił z urzędu arcybiskupa Monachium i Fryzyngi.
5 grudnia 1992 r. zaprezentowano w Watykanie Katechizm Kościoła Katolickiego, opracowywany od 1986 r. pod kierownictwem kard. Ratzingera. W 2000 r. została ogłoszona przez kard. Ratzingera deklaracja „Dominus Iesus” (6 sierpnia) o jedyności i powszechności zbawczej Jezusa Chrystusa i Kościoła.
W 2002 r. został dziekanem Kolegium Kardynalskiego. 8 kwietnia 2005 r. przewodniczył Mszy św. żałobnej papieża Jana Pawła II i od 18 kwietnia kierował obradami konklawe mającego wybrać nowego papieża.
19 kwietnia 2005 r., w drugim dniu zgromadzenia kardynałów, w czwartym głosowaniu, kard. Joseph Ratzinger został wybrany 265. papieżem, przybierając imię Benedykt XVI. Nawiązał nim do „papieża pokoju” Benedykta XV oraz patrona Europy i założyciela zakonu benedyktynów – św. Benedykta z Nursji. Był pierwszym Niemcem na urzędzie papieskim od czasów Wiktora II (1055-57).
Jako papież, Benedykt XVI przyjechał do Polski w dniach 25–28 maja 2006 roku. W czasie swojej podróży apostolskiej odwiedził Warszawę oraz miejsca związane z osobą papieża Jana Pawła II: Częstochowę, Wadowice, Kalwarię Zebrzydowską, Kraków, Oświęcim.
źródło: BP KEP